علم قاضی
-علم قاضی از مباحث مطرح در حقوق جزا بوده و به معنای معرفت قاضی در احراز و انتساب بزه به متهم از طرق عینی، محسوس یا ذهنی است. تشخیص قاضی زمانی معتبر است که عینی، ملموس و قابل کنترل در مراجع تجدیدنظر باشد. این مقاله به بررسی تفاوت علم عادی و متعارف، اهمیت تشخیص قاضی، مبانی علم شخصی قاضی، حجیت علم قاضی و تشخیص قاضی در قوانین می‌پردازد.در ادامه مقاله درباره ماده های قانونی مرتبط با سوگند بحث خواهد شد.
ماده ۲۱۱
– تشخیص قاضی عبارت از یقین حاصل از مستندات بیّن در امری است که نزد وی مطرح می‌شود. در مواردی که مستند حکم، تشخیص قاضی است، وی موظف است قرائن و امارات بیّن مستند علم خود را به طور صریح در حکم قید کند.
تبصره
– مواردی از قبیل نظریه کارشناس، معاینه محل، تحقیقات محلی، اظهارات مطلع، گزارش ضابطان و سایر قرائن و امارات که نوعاً علم آور باشند می‌تواند مستند تشخیص قاضی قرار گیرد. در هرحال مجرّد علم استنباطی که نوعاً موجب یقین قاضی نمی‌شود، نمی‌تواند ملاک صدور حکم باشد.
ماده ۲۱۲
– در صورتی که تشخیص قاضی با ادله قانونی دیگر در تعارض باشد اگرعلم، بیّن باقی بماند، آن ادله برای قاضی معتبر نیست و قاضی با ذکر مستندات تشخیص خود و جهات رد ادله دیگر، رأی صادر می‌کند. چنانچه برای قاضی تشخیص حاصل نشود، ادله قانونی معتبر است و بر اساس آنها رأی صادر می‌شود.
ماده ۲۱۳
– در تعارض سایر ادله با یکدیگر، اقرار بر شهادت شرعی، قسامه و سوگند مقدم است. همچنین شهادت شرعی بر قسامه و سوگند تقدم دارد.
-برای این موارد مهم حقوقی به بهترین وکیل مشهد آقای علی ابراهیمی مهر با شماره 09151186862 مراجعه کنید .
نوشته شده توسط گروه ایده پردازان کاروداتیس
فرامرز سلیمانی
